Nüfusu biz oradayken yaklaşık 6,5 milyondu. Tarihte bu bölgede sömürgeleştirilmemiş olan tek bir yer var orası da Tayland. Laos tarihi ile ilgili hep polemikler var olmuş. Laos, Taylan’dan ayrılan bir yer olarak görülmüş. Yani aslında hala Laoslulara Tai denilebilir ama Laoslular bunu kabul etmiyor. Kendilerine Lao diyorlar. Laos dilini öğrenmek çok eğlenceli. Sabaidi günaydın, sabaidi bo nasılsın, kopçay teşekkür ederim, kopçay lay lay çok teşekkür ederim demek. Konuşmaları birçok Uzakdoğu ülkesinde olduğu gibi melodik.

 

Ne yazık ki çok talihsiz bir tarihleri var. İkinci Dünya Savaşı’nda kullanılandan fazla bomba kullanılmış Laos üzerinde. Laos’un tarihi biraz karışık. Kmer, Tayland ve Fransa arasında gidip gelen bir tarih. Geçmişte krallık ile yönetilen bir yermiş ve genellik kral Fransa lehinde oluyormuş. 1945’te Fransa’dan ayrılmışlar. Saray 1975’e kadar kullanılmış. Laos'da şu anda sosyalist yönetim biçimi var. Patet Lao Komünist Parti 1975’te başa geçmiş. Birçok yerde evlerin pencerelerinde, balkonlarında, kapılarında orak-çekiçli bayraklar var.

 

Laos’u bereketli kılan en önemli şey Mekong deltası. Toprağı alüvyonlu olduğu için bereketli bir toprak. Bitki örtüsü ve hayvan çeşitliliği çok zengin. Mekong altı ay boyunca denizden göle doğru Mekong Gölü’ne doğru akıyor. Altı ay boyunca ise yağmurların bol olduğu nisandan itibaren denize akmaya başlıyor. Dolayısıyla Mekong gölü altı ay tuzlu, altı ay tatlı su olarak kalıyor. Bir tür gel-gitler nedeniyle Mekong Gölü yükselip alçalmış oluyor. Bu nedenle Mekong deltasının başlangıcında bulunan ağaçların kökleri havada. Bu ağaçlara Mangrow deniliyor. Mekong'a, Tonlesap diyorlar kendi dillerinde. Mekong yaklaşık 4.500 km uzunluğunda. Bir tekne gezisi deneyimi yaşamanızı öneririm.

 

Fransızların kullandığı sarayda çok farklı figürler ve işlemeler var. Bunlardan biri de yedi başlı yılan. Naka yılanı, Buda’yı korumuş olan yılanmış. Lotus çiçeğinin içine oturmuş Buda formunu da burada görebilirsiniz. Çok süslü cafcaflı bir saray. 1975’e kadar Laos Kralı’nın orada nasıl yaşadığını görebiliyorsunuz. Luang Prabang’daki evlerin neredeyse hepsi iki katlı ahşap evler.

 

Luang Prabang’ta sadaka töreni akşam geç saatte ya da sabah erken saatte gözlemlenebiliyor. Biz sabah törenini tercih ettik. Sabah beş gibi tören başlıyor. Tören dediğime bakmayın aslında öyle show şeklinde bir sadaka töreni değil. Dini okulda okuyan Budistler için felsefi anlamda önemi olan, alçakgönüllülük, eğilme ve boyun eğme eğitimi için bir ritüel. Mevlevilerin giydikleri kıyafetlerin cepleri olmadığı gibi bunların da kıyafetlerinin cepleri yok ve bohça gibi bir çantaları var. Yol boyunca dizilmiş insanların önünden kafaları dazlak, turuncu çarşaflı bir sürü çocuğun geçtiğini düşünün.  Sessizce önümüzden geçiyorlar ve biz bakkallardan, seyyar tezgahlardan aldığımız pirinçleri, gofretleri onların taslarına koyuyoruz. Özellikle glütenli pirinç yani tatlı pirinç tercih ediyorlar. Turuncu kıyafetleri var ve sakin, sessiz bir şekilde önümüzden geçiyorlar. Bir çeşit fitre töreni gibi düşünün. O tören sırasında yüksek sesle konuşmak, gülmek, yani o töreni bozan bir hareket yapmamak gerekiyor. Rahiplere dokunmamak gerekiyor. Otantik bir yürüyüşe şahit olmuş oluyorsunuz.

 

Wat Xieng Thong Manastırı, yani “Altın Şehir Tapınağı” en önemli Budist tapınakları ve Luang Prabang’ta bulunuyor. Muhakkak görülmesi gereken yerlerin başında geliyor.

 

Hmong yerlileri köylerinden, Ban Na Oune’de Hmongların yoksulluk dolu yaşamlarını gözlemleyebilirsiniz.

 

Kuang Si Falls şelalesi Luang Prabang’a yaklaşık 30 km uzaklıkta ve şelaleye girmek çok güzel anlar yaşatıyor. Ayrıca bulunduğu ormanlık alan müthiş tropikal çiçeklerle dolu.

​